In dit eerste deel van ons drieledige verhaal vertelt Lisa over haar geheimen om gemotiveerd te blijven en hoe belangrijk het is om empathie te tonen met onze leden - waar ze zich ook bevinden op hun fitness-reis. We spraken met een openhartige Lisa.
SARAH SHORTT: Laten we bij het begin beginnen – waarom moest je geopereerd worden?
LISA OSBORNE: Ik merkte een paar jaar geleden een bepaalde pijn in mijn heup, ik masseerde de heup maar de pijn ging niet weg. Het werd steeds erger en ik ging een revalidatieprogramma volgen, maar toen ik een röntgenfoto had laten maken bleek dat de kop van het dijbeen en heupgewricht bot op bot was - kortom het kraakbeen was versleten. Toen ik werd doorverwezen naar een chirurg zei hij dat het een degeneratieve aandoening was en het niet hersteld kon worden door alleen revalidatie – er moest een volledige vervanging van mijn rechterheup komen.
Was je bang dat je niet meer kunt lesgeven?
Ja. En daarom wilde ik juist dit verhaal delen met instructeurs, om hen te inspireren de hoop niet op te geven. Lesgeven is mijn leven - Ik vind het leuk om bij de leden te zijn en dat is op dit moment niet makkelijk. Laatst stond ik aan de zijkant van de zaal te huilen omdat ik track 1 niet kon doen. Ik had eigenlijk nog een week willen wachten met mijn operatie, maar ik had zoveel pijn dat ik echt in de problemen kwam, dus Ben (Main) moest de rest van de les in mijn plaats geven.
Soms kan ik er heel boos om worden, maar ik merk dat je toch een manier moet vinden om door te gaan. Ik ben vrij positief ingesteld. Ik heb mijn hele leven naar motiverende quotes geluisterd, gelachen en mezelf omringd met positieve mensen. En ik heb het geluk om voor een bedrijf te werken dat draait om door te gaan en fit te zijn voor het leven, dus ik ben op de juiste plaats. Daarnaast heeft Jackie Mills, mijn baas, me altijd gesteund en dat helpt ook heel erg.
Je gaf wekelijks verschillende keren BODYATTACK en BODYSTEP. Hoe ben je erin geslaagd les te blijven geven terwijl je geblesseerd was?
Ik heb met name veel opties uitgeprobeerd. Ik heb geleerd dat de moeilijkste of snelste optie niet altijd de beste is! In de afgelopen 12 maanden heb ik me gericht op het goed uitvoeren van de moves op het laagste niveau. Als ik op mijn knieën steun en de oefeningen perfect symmetrisch doe, is dit eigenlijk een stuk moeilijker dan het slecht doen op mijn tenen zonder tussenkomst van de doelspieren. Ik heb geleerd dat het moeilijker is om op het ene been te balanceren met het andere been naar voren - het activeren van je dijbenen, het recht houden van je heupen, het versterken van je buikspieren en het knijpen in je bilspieren - dan om 20 kniebuigingen te doen. Mijn Personal Trainer Mark heeft me dat geleerd.
Ik heb de afgelopen 12 maanden in BODYATTACK geworsteld met het geven van track 3 en 8, vanwege de single knees en leg kicks. Gelukkig heb ik mensen die me hierbij helpen. Ik ben zo dankbaar voor de hulp van mijn collega’s. We helpen elkaar en we houden samen van lesgeven. Het is belangrijk om hulp te vragen als je het nodig hebt - het maakt je echt geen minder goede instructeur. Ik denk dat het juist authenticiteit en integriteit laat zien als je als instructeur eerlijk en open bent over deze dingen.
Ik heb ontdekt wat ik nog wel kan doen, en ik heb veranderd wat ik niet kan doen om door te kunnen gaan. In CXWORX kan ik het staande heupwerk niet doen in de tracks 3 en 4, maar ik doe wel de eerste 2 tracks, en dan kom ik terug voor track 5 en 6. Het gaat erom ook trots te zijn op de kleine prestaties, en niet alleen maar te zeggen “dat kan ik niet”, maar juist “ik kan dit nog wel”.
Hoe heeft dit je training beïnvloed?
Ongeveer 12 maanden geleden werd het echt slecht, en Mark, mijn coach, merkte eigenlijk de disbalans al voordat ik dat merkte. Ik kon voelen dat het een beetje pijnlijk was, maar hij merkte dat ik steeds meer op mijn linkerheup ging leunen. Hij nam me meteen mee terug naar de basis met mijn bewegingen en richtte me op ‘recht naar voren houden’ van mijn heupen. We ontdekten dat veel van wat ik deed te zwaar was om de juiste uitlijning te behouden.
Ik kon steeds minder zwaar trainen, wat ontzettend frustrerend was. Ik zei tegen Mark: "Ik sta recht naar voren!" en hij zei: "Lisa, je staat niet recht naar voren” Ik zei: "Ik sta met beide benen in evenwicht" en hij zei: "Dat is niet waar, Lisa...". Ik weet dat ik hem gefrustreerd heb omdat ik niet wilde luisteren.
Jackie en Phillip hebben ons als Program Directors altijd gesteund in het hebben van een Personal Trainer - niet om harder te kunnen trainen, maar om ons evenwichtig en sterk te houden voor de programma's die we geven. Mark was degene die zei: "Je moet meer in balans staan, dat kan niet, je moet deze stap doen... je doet te veel, je moet minder doen." Hij hield me op de been door dingen voor me aan te passen en ervoor te zorgen dat ik nog de juiste spierengroepen trainde zodat ik mijn kracht kon behouden.
Wat was je focus tijdens de revalidatie?
Het makkelijkste bij zo’n blessure als deze is om uit balans te raken. Mijn absolute focus is geweest om beide kanten van mijn lichaam gelijk te trainen. Zo ik word niet te sterk aan één kant en verlaag ik het risico op letsel. Mark zou me net zo goed één minuut op mijn slechte been laten staan, als op mijn goede been. Veel mensen geven, zonder het te beseffen, de voorkeur aan één kant van hun lichaam. Zodra een kant zwakker is, is het belangrijk om die kant van het lichaam te versterken, in plaats van alleen maar te vertrouwen op je sterke kant.
Toen ik me bewust werd van de pijn ben ik begonnen met CXWORX en dat heeft enorm geholpen met sterk en evenwichtig te blijven. Toen ik naar mijn chirurg ging, kon hij niet geloven hoe sterk mijn schuine buikspieren waren.
Hoe varieer je je training om sterk te blijven?
Het is zo belangrijk om je training te mixen om blessures te voorkomen. Ik heb altijd geloofd dat al onze programma's geweldig zijn, en als je een mix van deze kunt doen zul je een perfect uitgebalanceerde trainingsroutine hebben. Wissel BODYATTACK, BODYSTEP, BODYPUMP en CXWORX af - doe niet elke dag hetzelfde programma. Ik adviseer om minstens een keer per week CXWORX te doen als basis.
We gaan je volgen in je revalidatie na de operatie. Heb je al een plan na je terugkeer uit het ziekenhuis?
Mijn vader en moeder komen overgevlogen vanuit Melbourne om te helpen met mijn kinderen, omdat ik niet zal kunnen rijden. En ik ga mijn trap veranderen in een glijbaan. Ik ga een heleboel kartonnen dozen pakken en aan één kant een glijbaan maken. En ik ga tricep dips gebruiken om de trap naar achteren op te gaan. Het is best moeilijk, ik heb het geprobeerd! Maar we hebben thuis een heleboel trappen, dus het is of dát of ik slaap in de garage.
Ik ga weer aan de slag met personal trainer Mark. Hij heeft een programma samengesteld om terug te keren naar het lesgeven en trainen. Mijn doel is om weer te kunnen filmen in Shanghai op BODYATTACK 104. Maar ik wil vooral mijn verhaal gebruiken om instructeurs te inspireren, en op mijn beurt wil ik dat ze het gebruiken om hun leden te inspireren. Want je weet nooit wanneer je zelf in die positie terecht komt. Dat is wat deze blessure mij heeft geleerd - om meer empathie te hebben voor de mensen in mijn les en ervoor te zorgen dat ik opties bied die ervoor zorgen dat iedereen de training kan afstemmen op zijn of haar vaardigheden. Het gaat om zelfdiscipline en focus, en het veranderen van wat je nodig hebt. Mijn mantra is nu: aanpassen, reageren, dan verder. Dat is wat me op de been houdt.
Lisa werd op 24 juli geopereerd. De operatie was succesvol en ze verscheen op krukken tijdens de filming van BODYATTACK 103. Lees in de volgende editie van de Tribe Talk deel 2 van Lisa’s weg naar herstel.
