Dit is geen verhaal over hoe ik tegenslag heb overwonnen en ben “genezen” na een traumatische gebeurtenis. Dit is het verhaal van hoe fitness me heeft geholpen uit de schaduw van mijn oude ik te stappen door emotie en kwetsbaarheid als een kracht te zien in plaats van een zwakte.
Het was 2008. Op het ene moment was ik een gezonde, atletische jonge vrouw van 21 jaar en beleefde ik de tijd van mijn leven tijdens mijn buitenlandse studie in Ecuador, en genoot ik van een ritje door de stad met vrienden. De volgende minuut lag ik op mijn rug bovenop een berg glasscherven en hield ik me vast aan de broekspijp van een vreemde. Ik dacht dat de auto die zojuist over de kop was geslagen en me tegen de stoep had gegooid zou ontploffen en vroeg ik me af waarom ik mijn benen niet kon bewegen.
Ik wist niet waar mijn vrienden waren en of ze nog leefden. Ik wist niet hoe ik uit de auto was gekomen. Ik dacht dat ik verlamd was vanaf mijn middel. Het was te veel om op dat moment te verwerken. Ik huilde of schreeuwde niet. Ik bleef verdoofd en in shock vasthouden aan de broekspijp van die man. Ik kon enkel naar alle lichten boven me staren. Ik voelde niets – geen pijn, geen angst. De tijd stond compleet stil.
Mensen vragen me twee dingen wanneer ik ze over het ongeluk vertel: “Welk letsel heb je opgelopen?” en “Hoe lang duurde het om te herstellen?” Het antwoord is gecompliceerd. Ik vertel mensen normaal gesproken dat ik tien dagen in een Ecuadoriaans ziekenhuis heb gelegen, een medische evacuatie naar de VS heb gehad, weer moest leren lopen en dat ik negen maanden later een halve marathon heb gerend. Doktoren en mijn zorgverzekeraar verklaarden me “genezen” toen de vier breuken in mijn bekken weer aan elkaar hechtten. Dit verhaal heeft een happy end: ik was gewond en nu ben ik dat niet meer. The End.
Maar ik had maandenlang een tintelend gevoel in de achterkant van mijn been en nu, meer dan 10 jaar later, is een van mijn tenen nog steeds gevoelloos door zenuwschade. Mijn rechter bilspier is iets zwakker dan mijn linker. Ik ben bang voor auto’s, maar ook nog steeds bang voor andere dingen. De vrouw die vroeger uit vliegtuigen sprong is nu bang voor alle attracties in pretparken. Ik ben angstig, schrikachtig en raak overweldigd bij grote sociale evenementen. Ja, we hebben het allemaal overleefd, maar er is geen weg terug naar het leven dat ik ooit had.
Trauma is een Grieks woord voor “wond” en werd meestal gebruikt voor een fysiek letsel. In de moderne taal verwijst het naar een overweldigende gebeurtenis die een gevoel van hulpeloosheid en verlies van controle veroorzaakt. Trauma draait niet om het incident zelf, maar om de nasleep – wat het incident van je af neemt en hoe het je dagelijkse realiteit verandert. Het ongeluk nam mijn vermogen om vrij te bewegen af, de basis van mijn hele identiteit als een sterke, onafhankelijke, atletische, jonge vrouw. Plotseling had ik de mobiliteit van een bedlegerige 98-jarige en had ik alle autonomie verloren om iets voor mezelf te doen, zoals douchen, eten en naar het toilet gaan.
Trauma is een Grieks woord voor “wond” en werd vroeger vooral gebruikt voor een fysiek letsel. In de moderne taal verwijst het naar een overweldigende gebeurtenis die een gevoel van hulpeloosheid en verlies van controle veroorzaakt.
Wanneer we de controle over ons leven verliezen, helpt de overlevingsmodus ons om zo snel mogelijk weer te kunnen functioneren. We verdoven de angstige gevoelens. Niemand kon me vertellen of ik ooit weer mijn mobiliteit en kracht volledig terug zou krijgen. Ik was doodsbang om mezelf te verliezen en besloot dat ik me niet door dit ongeluk zou laten kennen. Ik drukte alle grote emoties weg en ging aan het werk. Ik leerde mezelf weer lopen, stap voor stap, tot ik weer uren door het bos kon lopen. Mijn ongecoördineerde stappen gingen steeds sneller, totdat ik een beetje kon joggen. Negen maanden later rende ik een halve marathon. Het was een dom idee trouwens, maar het was een manier om mezelf te bewijzen dat ik niet kapot te krijgen was.
Tijdens mijn herstel ontdekte ik zoveel nieuwe dingen die ik leuk vond, buiten voetbal, rennen en skiën, die ik anders nooit zou hebben overwogen. Met tegenzin probeerde ik nieuwe lessen zoals Zumba, Barre en Pilates. Uiteindelijk was ik gewoon blij dat ik kon bewegen. Toen maakte ik kennis met BODYJAM. Hoewel ik een verschrikkelijk houterige danser ben, gaf iedere les me zó veel plezier.
Ik ging zelfs mijn Les Mills certificering halen en daardoor veranderde mijn hele leven. Ik koos voor CXWORX en volgde de Program Training, zonder ooit een les te hebben gevolgd. CXWORX was precies wat ik nodig had. Fysiek gezien begon ik me enorm sterk te voelen door alle geweldige bewegingen in het programma die mijn gebroken heupen weer terug op hun plek zetten. Ik was niet gebroken, maar ik moest gewoon op een andere manier trainen! Daarnaast werd ik meteen opgenomen in de community vol zorgzame en gepassioneerde mensen. Ik had mijn tribe gevonden. Dit was mijn nieuwe leven en ik vond het geweldig.
Het is nu vijf jaar later en ik geef les in zeven Les Mills formats en ben een National Trainer en Presenter voor BODYATTACK en BODYPUMP voor Team USA. Ik ben ook een gecertificeerde Personal Trainer via ACSM en NASM en een gecertificeerde Health Coach met een gespecialiseerd certificaat in Fitness Voeding van ACE. Naast fitness heb ik voor een aantal geweldige non-profits gewerkt op het gebied van sport-gebaseerde jeugdontwikkeling. Ik leid momenteel Community Impact voor Reebok, waarin we met lokale organisaties in Boston samenwerken om ervoor te zorgen dat kwetsbare mensen, zoals kinderen in achterstandswijken en slachtoffers van huiselijk geweld niet alleen toegang hebben tot fitness, maar dat deze mensen de kans hebben om zelf instructeur te worden.
Het ongeluk was in feite het beste dat me ooit is overkomen. Op de korte termijn nam het mijn gevoel van eigenwaarde weg en voelde ik me gebroken, machteloos, zwak en kwetsbaar. Op de lange termijn heeft het me geholpen om mijn levensdoel te vinden; mensen helpen om gezondheid en geluk te vinden via fitness. Ik heb ook mijn man ontmoet door mijn ongeluk – maar dat is een ander verhaal voor een andere keer!
Ik kan me nog herinneren dat opstaan en een paar stappen lopen het enige was dat ik wilde. Op die momenten zou ik alles hebben gegeven om de vrijheid die ik vandaag heb te ervaren. Ik geniet van Les Mills GRIT en Les Mills SPRINT omdat ze je in staat stellen jezelf maximaal te pushen, om naar een nieuwe, enge plek te gaan. Ben je ooit vol geschoten van emoties tijdens Les Mills SPRINT? Ik wel. Het overkomt mij heel vaak. Dit is hoe diep sporten mij raakt. Sporten is iets dat we mogen doen. Sporten is een vreugdevolle uitdrukking van wie we zijn. Sporten is vrijheid. We hebben maar één lichaam en één leven, en ik mag iedere dag mensen helpen van deze vrijheid van beweging te genieten
En voor het afsluiten van mijn eigen verhaal ben ik me bewust geworden dat ons hele leven een lange reis is met meerdere hoofdstukken en dat trauma vaak een buigpunt is en geen begin- of eindpunt. Iedere ochtend hebben we de kans om een nieuw hoofdstuk te schrijven en de kans om op te bloeien; om gebroken of beter te worden. Ik ben goed in wat ik doe dankzij mijn angsten en niet ondanks deze angsten. Deze houden me in beweging en zijn de onderstroom van mijn bruisende energie. Ik zorg beter voor mijn lichaam vanwege mijn letsel.
Ik ben door deze ervaring ook empathischer. Mijn grootste uitdaging als instructeur was het connecten met mezelf en met anderen, omdat hiervoor die grote, enge emoties moeten worden aangeboord die ik vele jaren heb proberen te verdoven. In de nasleep van het ongeluk voelde ik me niet alleen fysiek, maar ook mentaal gebroken. Met dank aan de Les Mills Advanced Trainings en de geweldige ondersteuning van de Tribe leerde ik om mijn hele zelf te omarmen, inclusief alle angsten en beperkingen. Connectie is niet langer een uitdaging, maar het meest bevredigende onderdeel van lesgeven.
Trauma beïnvloedt zo veel meer mensen dan we weten. Laten we eens wat minder over calorieën en afvallen praten en meer over fitness voor ons mentale en emotionele welzijn, om onze wereldwijde tribe te laten groeien. Er zijn zo veel mensen die trauma hebben ervaren en de druk voelen om te “genezen” of op te lossen wat er “mis” is met ze. De waarheid is dat trauma onderdeel van je wordt. Wanneer wij als Instructors onze hele zelf omarmen in plaats van de ervaringen te negeren die ons uniek maken, kent onze potentie om een fittere planeet te creëren geen grenzen. Laat jezelf shinen!
Brooke Rosenbauer is een National Trainer en Presenter voor BODYATTACK en BODYPUMP voor Les Mills VS. Ze woont in Boston, waar ze de Senior Manager of Community Impact is voor Reebok.