Ja, het is waar. We filmden deze keer niet in een studio in Auckland of een standaard filmset, maar buiten, maar in de grote achtertuin van de Fiordlands van Aotearoa: Lake Te Anau.
Les Mills ging terug naar het Zuidereiland om de laatste releases te filmen, maar deze keer met waaaaaaayyyy meer te eten, zonnebrandcrème en lagen kleding (we learned the hard way). Hier een greep uit mijn ervaringen van die week!
Maandag 25 januari
To do: snacks en insectenspray kopen, want de crew die er al was, meldde dat ze het uitzicht niet konden zien, omdat er overal zandvliegjes waren. INPAKKEN! Het huis schoonmaken, oh jee, ben ik mijn moeder?! Waarom maken we het huis schoon om het leeg achter te laten? Vroeger bekritiseerde ik mijn moeder om het huis schoon te maken voordat we op vakantie gingen en nu doe ik hetzelfde! Hahaha!
Laatste team repetitie in de Les Mills club in Auckland. Ik leerde mijn tracks in de spiegel en het voelde zo goed. Mentaal dwaalde ik af naar de bergen waar we gaan filmen... Het team is er klaar voor, ik kan het voelen. Let's GO!! Verdomme, ik moet inpakken, maar ik haat inpakken. Ik zal ga eerst mijn schaaltje fruit opeten. Vindt iemand inpakken eigenlijk leuk? Het wordt al laat. Misschien kan ik heel vroeg opstaan en dan inpakken? Dat is belachelijk Rach. Ga inpakken. Wacht, Maino [Ben Main] heeft net ge-sms't. Ik ga hem eerst beantwoorden...
Dinsdag 26 januari
Het goede nieuws is dat door het slechte weer in het zuiden mijn vlucht vertraagd is en ik dus de hele dag heb om in te pakken. Dat moet ik zeker doen voor vanavond.
Ik ben blij dat ik naar de club ben gegaan en de les nog een keer in zijn geheel heb gedaan. Ook al heb ik de muziek al heel vaak gehoord, het voelde goed om nog een keer te zweten, vooral omdat ik dacht dat ik vandaag zou filmen. Ik hoop dat het weer beter wordt en we morgen gaan, want Dan [Cohen] wil misschien nog een repetitie doen en niemand wil mijn grappen meer horen LOL!
Ik weet niet wat ik aan moet trekken in het vliegtuig morgenochtend. Het is zo plakkerig warm, maar de airco in het vliegtuig zal wel ijskoud zijn.
Woensdag 27 januari
Plan voor vandaag: niet uitslapen. De vlucht halen en niet wagenziek worden tijdens de winderige rit van twee uur naar Te Anau. Ik wou dat alle wegen recht waren. Niemand op een paard en wagen werd toch wagenziek? Natuurlijk niet. Je kon niet snel genoeg gaan in die dagen. Vraag me af of ze allergieën hadden, want ik zou het zeker niet aankunnen om een dag achter een paard te zitten. Ooh ja, ik moet een allergietablet nemen. Ik wil niet niezen in het midden van de Side Kick combo hahaha!
[Aangekomen in Te Anau]
Het goede nieuws is dat ik alles heb gedaan wat ik vandaag moest doen. Het slechte nieuws is dat ik niet één keer heb gezweet en dat ik me futloos voel, maar ik kan mijn tracks echt niet meer doen. Ik had me bij Dan en Vilz in die kleine hotelgym kunnen aansluiten, maar ik weet dat als ik een van hun trainingen doe, ik morgen mijn benen niet meer zal voelen, dus ik kan me maar beter aan het rustplan houden! Ik ben zo blij dat we hier zijn en dat dit echt gaat gebeuren. Het weer ziet er niet goed uit. Hoe kan het hier zo koud zijn en zo warm in Queenstown? Ik ben blij dat ik mijn dikke jas bij me heb.
Ik vraag me af hoe laat we morgen beginnen en of ik tijd heb om eerst een lekker bakje koffie te drinken. Ik kan het beter bij één koffie houden, want blijkbaar zijn er geen toiletten op locatie. Khiran [Huston] filmde RPM en vertelde Vilz dat ze moesten plassen in de bush. Blijkbaar wordt er dit keer een chemisch toilet gebracht die we kunnen gebruiken, maar WIE gaat dat doen? Ik zeker niet. Het is niet eens een flash porta loo - het is een doos waarop je zit en ze zetten een douchegordijn om je heen. NOPE.
Ik vond een geweldige plek voor het diner. Ook erg leuk om met Dan, Vilz, Maino en Antoine [Sagne] samen te zijn en de dag te evalueren. LOL het gezicht van de serveerster toen Maino twee hoofdgerechten voor zichzelf bestelde! [Ben Main is op het Zuidereiland om BODYPUMP te filmen].
Donderdag 28 januari
To do: alle mogelijke Reebok-outfits inpakken (ik zal het of heel koud krijgen of heel warm, maar hoe dan ook, een vrouw heeft opties nodig en als ik drie dagen lang dezelfde outfit moet dragen - voor continuïteitsdoeleinden - kan ik me maar beter comfortabel voelen). Naar het toilet gaan. Snacks inpakken. Zonnebrandcrème. Een bus haarlak en een haarborstel. Wat make-up. Weer naar de wc. Een boek om te lezen als het niet mijn track is. Ik pak de laptop en begin met het schrijven van de choreografie notes. Ja, doe dat. Leer je tracks en wees duizend procent aanwezig en geniet van dit geweldige moment. Ooooh insectenspray!!
[Avond]
Heel fijn dat ik insectenspray bij me had. Ik had geen last van zandvliegen, maar Maino kreeg een grote in zijn nek en werd bijna levend opgegeten, arme jongen. Note to myself 1: kleine vliegjes laten grote beten achter en het gras is geen gras, het zijn glasscherven vermomd als zacht mooi groen gras. Elke keer als ik mijn handen op de grond legde werd ik een miljoen keer gestoken!!!
Note to myself 2: de drone-bestuurders zijn geslaagd voor hun drone rijexamens. Gelukkig was die eerste take van de cooldown alleen visueel opgenomen zonder geluid, want dat gekrijs en gegiechel is NIET de essentie van BODYCOMBAT girl!
Het voelt raar om eerst de Warm-Up en dan de Cooldown te hebben gefilmd, wetende dat we nog alle andere tracks moeten filmen. Blij met mijn keuze voor een legging over een korte broek en een thermo onder een singlet. Die jongens vandaag zagen er verdomd koud uit.
Super dankbaar voor de openbare toiletten die doorspoelden op een klein eindje rijden. PHEW! Ik vraag me af of we morgen ook zoveel geluk zullen hebben? Om eerlijk te zijn hoop ik voor iedereen dat het beter weer wordt. Cold Combat is niet mijn favoriet... Ik hoop echt dat mijn outfit op tijd droog is voor morgen. Ik heb geen zin om een vochtige legging te dragen.
Vrijdag 29 januari
No to myself: neem meer snacks mee, want er wordt veel gezeten en gewacht. Dankbaar voor Diana's [Archer Mills] snacks gisteren. Trek je filmoutfit aan VOORDAT je het hotel verlaat. Laat de laptop achter.
[Avond]
Wat een locatie voor de opnames van vandaag! Ik denk echt dat ik een spiritueel moment had toen ik op dat rotsblok in die groeve stond en de stroomversnelling van het water langs me heen raasde toen ik dat nummer leerde. Er is ZERO hoeveelheid repetitie dat kan voorbereiden op wat ik vandaag heb ervaren. De motivatie en de energie waren van een heel hoog niveau. Ik zou zo ver gaan om te zeggen dat ik me 100.000 procent levend voel na vandaag, ook al ben ik lichamelijk uitgeput en verbrand aan één kant van mijn gezicht en zie ik eruit als een uitgedroogde pruim. Ik hou van BODYCOMBAT en het lesgeven en wetende waar de beelden van vandaag heen zullen gaan en wie het zal waarderen, maakt het allemaal de moeite waard. Ik wilde niet van die rots afkomen, ik wilde meer en meer doen!! Ik zat helemaal in mijn flow en het voelde zo goed. IK HOU VAN LESGEVEN IN GROEPSFITNESS!
Dan verpletterde Track 6. Zo'n one-take man. Maar ik kan het hem niet kwalijk nemen, want hij deed die track meer dan goed! Antoine gaf de beste les ooit en Vilz mocht eindelijk zijn Track 2 geven. Hij stond half op een rots en hij ontweek half de zandbak achter hem. Diana rockte haar tracks in BODYPUMP, bracht mega party vibes in haar tracks en liet ons allemaal dansen op de rotsen!
Ik heb het de hele dag volgehouden vanaf de laatste toilet gelegenheid, die - ewwwwww - is wat men noemt een 'long drop' (gebruik je fantasie #noflush). De jongens zeiden dat we elkaar in de lobby zouden ontmoeten en naar de ranch zouden gaan voor het diner in tien minuten. Ik stemde toe, maar wist dat het minstens twintig zou zijn.
Andere serveerster, dezelfde gezichten alleen meer verbrand, dezelfde buikjes net zo hongerig en dezelfde bestellingen. Sommige productiemedewerkers waren ons voor en zaten al aan de friet. We hadden meer nodig dan snacks na de dag die we hadden gehad. Het voelde alsof we waren uitgehongerd!
De afwezigheid van een mobiel netwerk bracht ons terug naar de basis en hield ons gezelschap. Ik geniet echt van deze familie etentjes.
Zaterdag 30 januari
YAY de wolken trokken op, wat betekende dat we naar Lake Erskine konden gaan. We waren allemaal weer vroeg uit de veren en het ging allemaal heel snel. Vilz werd op de eerste helikopter gezet met de filmcrew om zijn Muay Thai op te nemen op een berg. Ik en Dan werden ongeveer een uur later naar dezelfde plek gebracht. Glen [Ostergaard] gaf de BODYPUMP Shoulder Track op een rots boven ons toen we landden. WOW. WAANZINNIG. Deze ervaring kan ik echt niet uitleggen. Zoveel sneeuw op de grond, maar de zon was zo heet en branderig!
Toen Dan en ik daar aankwamen, bleek dat Vilz nog niet eens had gefilmd... Het was duidelijk waarom. Hij had een goede beslissing genomen: hij kon onmogelijk een Muay Thai doen op die rots die Ross Boss voor ons had gevonden om op te filmen. Zijn energieniveau zou meer in de Warm-Up zone zijn geweest en na alle voorbereiding die hij erin had gestoken, zou het hem niet de eer hebben opgeleverd die hij en de training verdienden. Het was ook niet veilig voor Muay Thai, omdat hij op zo’n klein oppervlakte moest bewegen. Als je lesgeeft voor de camera, kun je je niet echt concentreren op het niet van de rots vallen... jakkes!!! Trots op hem. Hij had het kunnen doen, want de locatie is geweldig en de opnames zouden geweldig zijn geweest, maar het was niet veilig om die bewegingen te doen en hij zou niet blij zijn geweest met het eindresultaat.
Bleek dat ze ons daarheen hadden gevlogen om te zien of we onze Track 8 daar konden filmen. Dan en ik hadden het allemaal gepland als een team teach, maar we mochten maar met één persoon op één rots. Ja, dat kon werken, maar het zou geen recht doen aan wat we hadden voorbereid. Coach Dan deed een verkenning en we besloten om het te proberen. We moesten het bereik van een van de bewegingen verkleinen, maar we wilden een manier vinden om de magie te laten gebeuren. En wat denk je?! Een zeer zeldzame bergvogel, een kea genaamd, vloog in mijn shot en landde op de rots achter me terwijl ik les gaf. OMG dat was geweldig!!!
Zodra we dat gedaan hadden, vroeg Ross Boss of iemand zich zeker genoeg voelde om over alle rotsen en keien boven ons naar de top van de bergkam te klauteren en wat promo content te filmen met een drone. Ik zei ja, want YOLO! (Kan ik dat nog zeggen in 2021 of ben ik stom omdat ik YOLO zeg...?!)
De klim bergop was prima, maar de afdaling was doodeng. Eerlijk gezegd - ik lach er nu om - maar op dat moment was het helemaal niet grappig. Toen ik eenmaal over de stapel losse stenen en rotsblokken naar beneden was geklauterd en het gras had bereikt, verloor ik mijn houvast en gleed ik op mijn kont naar beneden, recht op de medicus/bergbeklimmer af die voor me zat, waarbij ik zijn benen onder hem vandaan haalde! Hij maakte een snelle salto en landde boven op mij terwijl ik hysterisch lachte - deels uit angst en deels omdat een deel van mij dacht dat ik op het punt stond ons beiden te doden!
Hoe dan ook, ik denk dat de tracks die gefilmd zijn in het veld, bij het meer en aan de bergrand episch gaan worden. Wacht maar af! Eerlijk gezegd, elke strijd die het team en de crew hebben doorstaan - hoe bizar en zwaar het ook was - zal het waard zijn. We weten hoeveel geluk we op dit moment hebben in Nieuw-Zeeland en het is een eer en een voorrecht om onze achtertuin met de wereld te delen en het buitenleven naar je binnen te halen. Ik kan niet wachten om het allemaal samen te zien komen.
Rachael Newsham is co-Program Director of BODYCOMBAT. Originally from the UK, she is based in Auckland. Follow Rach on Instagram
