Op 22 maart 2016 werd Brussels International Airport aangevallen door terroristen - en Karen zat er middenin. Ze was net aangekomen op de luchthaven om familie te bezoeken toen er een bom afging. "Ik werd plotseling op de grond geslagen en voelde een enorme hitte," herinnert ze zich. Grote delen van de bom kwamen in haar lichaam, ze verloor enorme hoeveelheden bloed uit haar been en moest vechten voor haar leven.
Terroristen van islamitische staat eisten de verantwoordelijkheid op voor de drie gecoördineerde zelfmoordaanslagen waarbij 32 onschuldige mensen om het leven kwamen. Nog eens 300 mensen raakten gewond en vele levens werden verwoest, inclusief die van Karen. Haar hart stopte met kloppen en in eerste instantie dachten de dokters dat haar overlevingskans nul was. Ze hadden nog nooit zulke verwondingen gezien. "Ik had ernstige verwondingen aan mijn linkerheup en mijn been, had ontelbare infecties, grote open wonden, brandwonden, mijn lichaam was verminkt en ik had blijvend gehoorverlies. Maandenlang onderging honderden pijnlijke operaties, experimentele behandelingen en had ik meerdere keren infecties."
Ze werd talloze keren geopereerd en niemand wist of ze de operatie zou overleven.
Karen Northshield voorafgaand aan de terroristische aanslag.
Nu, 18 maanden later, is Karen nog lang niet volledig hersteld, maar haar vooruitgang is wonderbaarlijk. Artsen schrijven haar overleving en vlotte herstel toe aan haar uitzonderlijke fysieke conditie en haar positieve instelling.
Het is echter een extreem moeilijke weg geweest. "Maandenlang op de intensive care en niet in staat zijn om te bewegen, in constante paniek, is te veel lijden voor één persoon," zegt ze. "Vanwege de ernstige schade aan het lichaam en de steeds terugkerende infecties, dacht ik dat ik de intensive care nooit zou verlaten."
"Als atleet is mobiliteit alles, maar door deze tragedie was ik totaal vernietigd. Het was een ongelooflijke mentale strijd tegen alle verwachtingen in. Het is allemaal heel onwerkelijk."
Karen ligt nog steeds in het ziekenhuis en revalideert dagelijks. Wat haar overeind houdt zijn de kleine fysieke verbeteringen. Karen: “Ook al ga ik maar langzaam vooruit, focus en positief denken zijn de sleutel. Ik weet waar ik ben geweest. Mijn motivatie is om vooruit te blijven gaan. Met elke kleine verbetering is er hoop. Ik weet dat ik voorlopig in het ziekenhuis moet blijven, maar mijn droom is om opnieuw te kunnen lopen."
Ze hoopt ooit weer fitnesslessen te kunnen geven. "Mijn weg naar herstel zal erg lang zijn. Er komen nog veel operaties aan en mijn revalidatie kan nog jaren duren. "
Wat er ook gebeurt, haar doel is om anderen positief te blijven beïnvloeden. Ze gelooft dat de reden voor haar overleving is om mensen een boodschap van hoop en veerkracht te brengen. Ze benadrukt hoe belangrijk vrienden en familie zijn.
"Om mijn moed en kracht terug te vinden, moest ik op meer dan alleen artsen en verpleegsters vertrouwen. Toen ik de intensive care verliet, had ik familie nodig voor de emotionele steun. Nu merk ik dat ik ook veel vriendschappen en een community nodig heb.”
Karen is dankbaar voor de steun van zowel de Brusselse gemeenschap als de groeiende tribe Les Mills instructeurs die dezelfde waarden delen. Ze zegt dat de manier van Les Mills om dapper, sterk en gepassioneerd te zijn in het veranderen van de wereld, haar heeft geholpen haar leven te transformeren voorafgaand aan de terroristische aanslag, maar ook van grote waarde is tijdens haar herstel.
"Door mijn verhaal te delen, krijgt mijn overleving betekenis", zegt ze. "Het helpt me om te blijven vechten."
Bekijk Karen deelt haar verhaal, bijdragen aan haar herstel of neem contact op met Karen.
